Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

8 ΜΑΡΤΗ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ για την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ της ΓΥΝΑΙΚΑΣ

 




Ένα σύστημα που γεννάει σεξισμό και καταπίεση

Η Διεθνής Ημέρα Γυναικών γίνεται κάθε χρόνο αφορμή για αφιερώματα και συζήτηση πάνω στα ζητήματα του σεξισμού και της γυναικείας καταπίεσης. Η φετινή 8 Μάρτη δεν θα είναι εξαίρεση. Οχι μόνο γιατί μετά από χρόνια οργανώνεται διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας που αναβαθμίζει την επέτειο και την τοποθετεί στην πραγματική της διάσταση: σαν ημέρα οργάνωσης και αγώνα. Αλλά και γιατί οι επιθέσεις που δέχονται οι γυναίκες σε όλα τα επίπεδα τα τελευταία χρόνια των μνημονίων έχουν κλιμακωθεί.
Η διαρκής προσπάθεια των κυβερνήσεων και των αφεντικών να αποσυνδέσουν τη καταπίεση των γυναικών από το σύστημά τους αποτυγχάνει παταγωδώς. Οι γυναίκες είναι τα πρώτα θύματα των πολιτικών τους, είτε είναι απολύσεις, είτε είναι περικοπές, είτε ιδιωτικοποιήσεις. Το επιβεβαιώνουν με μια ματιά τα στοιχεία για την ανεργία. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, η ανεργία άγγιξε το 27% στο διάστημα Ιουλίου - Σεπτεμβρίου 2013. Το ποσοστό των γυναικών ήταν 31,3% έναντι 23,8% των ανδρών. Ενώ ανάμεσα στους νέους ηλικίας 15-24 ετών που εμφανίζουν την υψηλότερη ανεργία (57,2%), το ποσοστό των γυναικών ήταν 62,8%. Τα ποσοστά αυτά αυξάνονται μήνα με το μήνα. Σύμφωνα με τη Eurostat, η ανεργία ανέβηκε στο 28% (1,382 εκατ. άτομα) τον περασμένο Νοέμβριο από 27,7% τον Οκτώβριο. Το ποσοστό ανεργίας στους άνδρες ήταν 24,9% ενώ στις γυναίκες 32,2%.
Όλα τα βάρβαρα μέτρα της κυβέρνησης που έχουν στόχο να φορτώσουν την κρίση στις πλάτες των εργατών και να εξοικονομήσουν δισεκατομμύρια για χάρη των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων, βάζουν στο στόχαστρό τους τις γυναίκες. Οι κλάδοι που έχουν δεχτεί τα περισσότερα κύματα διαθεσιμοτήτων και απολύσεων είναι αυτοί που στην πλειοψηφία τους εργάζονται γυναίκες: εκπαιδευτικοί, σχολικοί φύλακες, διοικητικοί πανεπιστημίων, καθαρίστριες υπουργείου Οικονομικών. Την ίδια στιγμή η επισφαλής εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, τα διευρυμένα ωράρια, η δουλειά χωρίς ασφάλιση, οι χαμηλότερες αμοιβές τείνουν όλο και περισσότερο να γίνουν καθεστώς για τις γυναίκες.
Μια σειρά δικαιώματά τους γίνονται θυσία στο βωμό των μνημονίων και της αποπληρωμής του χρέους. Κραυγαλέο παράδειγμα η κατάργηση του επιδόματος τοκετού και η χορήγησή του μόνο στις γυναίκες που επιλέγουν να γεννήσουν στο σπίτι. Σύμφωνα με το Ριζοσπάστη “Το υπουργείο Υγείας είχε εκτιμήσει πως από τον περιορισμό των τοκετών στα δημόσια νοσοκομεία για το έτος 2013 θα εξασφάλιζε 15 εκ. Ευρώ”. Ενώ σε επίκαιρη ερώτηση του ΚΚΕ για το θέμα, ο φασίστας υπουργός Γεωργιάδης μίλησε “για ανωμαλία που έπρεπε να διορθωθεί”. Ετσι χιλιάδες γυναίκες έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε μια πολυέξοδη γέννα στο νοσοκομείο και σε ένα επικίνδυνο για την υγεία τη δική τους και των παιδιών τους τοκετό στο σπίτι.
Η διάλυση του κοινωνικού κράτους επιδεινώνει ακόμα περισσότερο τη ζωή τους. Οι συγχωνεύσεις των παιδικών σταθμών και των σχολείων, η κατάργηση του ολοήμερου σχολείου και της πρόσθετης διδακτικής στήριξης, το κλείσιμο των νοσοκομείων, των μονάδων για ψυχικά ασθενείς, των ΚΑΠΗ, του προγράμματος Βοήθεια στο Σπίτι, έχουν σαν αποτέλεσμα αυτά τα βάρη να πέφτουν πάνω στην οικογένεια και κατά συνέπεια στις γυναίκες.
Ο σεξισμός είναι απαραίτητο συμπλήρωμα σε αυτές τις επιθέσεις. Όλα τα στερεότυπα που θέλουν ως βασικό προορισμό της γυναίκας το σπίτι, τη μητρότητα, την ανατροφή των παιδιών και την υπηρεσία των ανδρών αναπαράγονται μαζικά από τα πάνω. Για να δικαιολογήσουν τις απολύσεις, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τις περικοπές. Για να διασπάσουν την εργατική τάξη σε άντρες και γυναίκες, όπως ακριβώς με το ρατσισμό σε ντόπιους και μετανάστες, με τις θρησκευτικές διακρίσεις σε χριστιανούς και μουσουλμάνους, με τους σεξουαλικούς διαχωρισμούς σε ομοφυλόφιλους και στρέιτ. Και φυσικά για να εξασφαλίσουν ότι με τη διατήρηση της οικογένειας ως βασικό θεσμό της κοινωνίας και την απλήρωτη εργασία των γυναικών μέσα στο σπίτι, θα συνεχίσουν να έχουν το εργατικό δυναμικό που έχουν ανάγκη για να βγάζουν τα κέρδη τους.

Διαδηλώνουμε το Σάββατο 

Με διαδήλωση, στις 12 το μεσημέρι στην Καπνικαρέα (οδός Ερμού), θα εορταστεί φέτος η Διεθνής Ημέρα Γυναικών το Σάββατο 8 Μάρτη. Στις μάχες που έχει ανοίξει το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα ενάντια στην κυβέρνηση, τα μνημόνια, το ρατσισμό και τους φασίστες προστίθεται μία ακόμα- η μάχη ενάντια στη γυναικεία καταπίεση, το σεξισμό και τις διακρίσεις.
Στη διαδήλωση καλούν μια σειρά οργανώσεις: Φεμινιστική Πρωτοβουλία για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών, Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας, Ένωση Αφρικανών Γυναικών, Γυναίκες για την Υγεία, τα Αναπαραγωγικά και Σεξουαλικά Δικαιώματα- Γυναίκες ενάντια στο Χρέος και στα Μέτρα Λιτότητας, Arcadia Πολιτιστικός Οργανισμός, Colour Youth, QueerTrans, Τμήμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Οικολόγων Πρασίνων, Γυναίκες ΚΟΚΚΙΝΟ, Ομάδα Γυναικών Ο.Κ.Δ.Ε.-Σπάρτακος, Ομάδα Γυναικών ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Ομάδα Φύλου και Σεξουαλικότητας - LGBTQ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ στηρίζει η ηλεκτρονική γυναικεία εφημερίδα Φύλο Συκής.
Η διαδήλωση είναι αποτέλεσμα της έκρηξης της εργατικής αντίστασης τα τελευταία χρόνια. Εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες έχουν βρεθεί ξανά και ξανά στο δρόμο, στις απεργίες και τις καταλήψεις, στις πλατείες και τις διαδηλώσεις ενάντια στα μνημονιακά μέτρα που καταστρέφουν τις ζωές τους. Με τις πιο μαχητικές μορφές οργάνωσης και πάλης, με την πιο μεγάλη αγωνιστικότητα και αποφασιστικότα, με την πιο δυνατή ελπίδα ότι οι αγώνες τους μπορούν να νικήσουν.
Ποιο κομμάτι να πρωτοθυμηθούμε; Τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών που έχουν γίνει ο εφιάλτης της τρόικα καθώς κάθε φορά που πατάει το πόδι της στο υπουργείο ακούει το σύνθημα “Οι καθαρίστριες στα υπουργεία, οι υπουργοί στην ανεργία”; Τις εργαζόμενες και τις δημοσιογράφους της ΕΡΤ σε όλη τη χώρα, που κόντρα σε όλες τις επιθέσεις της κυβέρνησης, συνεχίζουν να εκπέμπουν τα απεργιακά τους δελτία; Τις καθηγήτριες που ετοιμάζονται ξανά για περιφρουρήσεις και απεργιακές επιτροπές στα σχολεία; Τις σχολικούς φύλακες που δεν σταματούν τις πορείες και τις συγκεντρώσεις έξω από του Μητσοτάκη; Τις εργαζόμενες στα νοσοκομεία και τον ΕΟΠΥΥ που έχουν γελοιοποιήσει το Γεωργιάδη;
Μέσα σε αυτές τις μάχες γίνονται τα πολιτικά προχωρήματα για όλα τα ζητήματα που μοιάζουν απλησίαστα και δύσκολα. Το έδειξε η οργισμένη ανακοίνωση της Γραμματείας Γυναικών Ομοσπονδίας Εφοριακών μετά το σεξιστικό σκίτσο του Χαντζόπουλου τον περασμένο Νοέμβρη. “Σε καμία περίπτωση και με καμία δικαιολογία δεν μπορούμε να αποδεχθούμε τις επιθέσεις, τα υπονοούμενα τις ειρωνείες και τα εμετικά δημοσιεύματα (σαν αυτό του σκιτσογράφου Δ. Χαντζόπουλου στα Νέα) απέναντι σε γυναίκες πολιτικούς, με στόχο το ίδιο τους το φύλο, πολλές φορές δε και από πολιτικούς”, ανέφερε, “Εμείς οι γυναίκες, πρώτα θύματα μαζί με τους νέους, δίνουμε τον αγώνα μας στο σπίτι, για να στηρίξουμε την ελληνική οικογένεια, στις δουλειές για να ανταποκριθούμε σε δύσκολα καθήκοντα, στην κοινωνία για να αντισταθούμε στην μνημονιακή βαρβαρότητα.

Ως εδώ!

Δίνουμε τον αγώνα με θυσία, αυταπάρνηση και υπεράνθρωπη προσφορά, για να σταθούμε στα πόδια μας και να κρατήσουμε όρθιες και τις οικογένειές μας. Είναι χρέος των πολιτικών, συνδικαλιστικών και κοινωνικών φορέων, να δημιουργήσουμε ένα μέτωπο προστασίας της Γυναίκας και καταδίκης βρώμικων, σεξιστικών και ανήθικων επιθέσεων. Είναι χρέος των πολιτών να γυρίσουν την πλάτη στους κομπλεξικούς σεξιστές και στους φασίστες. Η γυναίκα σε οποιαδήποτε θέση ευθύνης και ρόλο πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και όχι να γίνεται αντικείμενο επίθεσης και εκμετάλλευσης από οποιονδήποτε. Ως εδώ……!!”.
Μέσα στους αγώνες γεννιέται η αμφισβήτηση για τις ιδέες που για χρόνια καλλιεργούσε το σύστημα προκειμένου να διαχωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με το φύλο, το χρώμα, τη θρησκεία, τη σεξουαλική προτίμηση. Εκεί σπάνε τα κυρίαρχα πρότυπα και ιδέες περί γυναικείας κατωτερότητας σαν κομμάτι μίας φυσικής και αναμφισβήτητης εξέλιξης της ανθρωπότητας. Και στη θέση τους μπαίνουν ο αγώνας, η συλλογικότητα, η αλληλεγγύη, η ανυπακοή απέναντι σε ψηφισμένους νόμους και καταπιεστικούς θεσμούς.
Αυτά τα βήματα και η ανάγκη για τις γυναικείες και πολιτικές οργανώσεις να μπουν μπροστά για να τα καθορίσουν έδωσαν τη δυνατότητα η φετινή 8 Μάρτη να είναι διαδήλωση. Να την τιμήσουμε όπως της αξίζει.

εργατική αλληλεγγύη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου