Ακούστε τις συζητήσεις του κύκλου "Πώς σταματάμε το ρατσισμό και τους φασίστες":
Η πάλη ενάντια στην Ισλαμοφοβία μετά το Charlie Hebdo
Ομιλητές: Ντενί Γκοντάρ, Λέανδρος Μπόλαρης
Ομιλητές: Τζεμαλή Μηλιαζήμ, Κώστας Τορπουζίδης
Ομιλητής: Γιώργος Πίττας
Ομιλητές: Πέτρος Κωνσταντίνου, Κατερίνα Θωίδου, Θανάσης Καμπαγιάννης, Τάκης Ζώτος, Κώστας Παπαδάκης
Στη δίκη της Χρυσής Αυγής ήταν αφιερωμένη η κεντρική εκδήλωση του τετραήμερου φεστιβάλ Μαρξισμός 2015 την Παρασκευή 22 Μάη. Σε όλη τη διάρκεια, το αμφιθέατρο σειόταν ξανά και ξανά από το σύνθημα “Δίκη – καταδίκη της Χρυσής Αυγής, αυτής της συμμορίας της ναζιστικής”.
Στο πάνελ βρέθηκαν ο συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ και δημοτικός σύμβουλος
Αθήνας με την “Ανταρσία στις γειτονιάς της Αθήνας” Πέτρος Κωνσταντίνου,
η δημοτική σύμβουλος Νίκαιας με την “Ανταρσία στην Κοκκινιά” Κατερίνα
Θωίδου και οι τρεις δικηγόροι της Πολιτικής Αγωγής του Αντιφασιστικού
Κινήματος, Κώστας Παπαδάκης, Τάκης Ζώτος, Θανάσης Καμπαγιάννης.
Μετά τις εισηγήσεις, αποσπάσματα των οποίων δημοσιεύουμε σε αυτό το
δισέλιδο, ντόπιοι και μετανάστες, εργάτες, νεολαίοι, συνταξιούχοι,
πήραν το λόγο για να περιγράψουν τις σκληρές αντιφασιστικές και
αντιρατσιστικές μάχες που δόθηκαν σε κάθε χώρο και γειτονιά και να
προτείνουν ιδέες για τη συνέχεια. Ανάμεσά τους ο Χαντίμ Σεκ από τη
Σενεγάλη, ο Τζεμαλή Μηλιαζήμ από την ΚΕΕΡΦΑ Ξάνθης, η Ιωάννα Σακαλή από
το Πολιτικό της Νομικής, η Ντίνα Γκαρανέ από τη Γ’ ΕΛΜΕ Αθήνας και ο
Λεωνίδας Κοντουδάκης από την ΚΕΕΡΦΑ Νίκαιας ο οποίος εξιστόρησε πώς
πέθανε στα χέρια του ο Λαμπράκης καθηλώνοντας κυριολεκτικά το
ακροατήριο.
Θανάσης Καμπαγιάννης
Πολιτική Αγωγή στη δίκη της Χρυσής Αυγής
Μία αποτίμηση των μέχρι τώρα συνεδριάσεων, σε πέντε επίπεδα.
Το πρώτο είναι των κατηγορούμενων. Σε όλα τα ΜΜΕ σχολιάζεται ότι οι
ηγέτες της ΧΑ δεν έρχονται. Οι φασίστες φυγομαχούν, δεν έχουν το θάρρος
να λογοδοτήσουν για τα εγκλήματά τους, έστω κι αν τους προηγούμενους
μήνες έλεγαν πότε θα ξεκινήσει αυτή η δίκη για να αποδείξουν ότι το
κατηγορητήριο είναι πέτσινο και θα καταπέσει. Φαίνεται τώρα ποιος
φοβάται. Ξέρουν ότι το ανακριτικό υλικό είναι συντριπτικό και ότι αν
λογοδοτήσουν ο δρόμος είναι στη φυλακή. Σε αντίθεση με την άποψη ότι η
διαδικασία αυτή θα ηρωοποιήσει τους φασίστες, αποδεικνύεται ότι το
παρακράτος δεν ηρωοποιείται.
Το δεύτερο είναι το επίπεδο της πολιτικής αγωγής. Δεν είμαστε μόνοι μας. Πέρσι ήμασταν, κανείς δεν είχε δηλώσει πολιτική αγωγή. Σήμερα είμαστε εμείς για τους Αιγύπτιους ψαράδες, οι δικηγόροι των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και της οικογένεια Φύσσα. Και όλοι μαζί ζητάμε να είμαστε πολιτική αγωγή και για το σκέλος που αφορά στην εγκληματική οργάνωση.
Το τρίτο είναι το επίπεδο της έδρας. Η δικαστική εξουσία έκλεινε τα
μάτια στην εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής. Ακόμα και τώρα, το
κατηγορητήριο θα μπορούσε να είναι κατά πολύ βαρύτερο. Είναι εντυπωσιακό
ότι δεν υπάρχουν κατηγορίες ηθικής αυτουργίας. Θα χρειαστεί άρα να
πετύχουμε ό,τι με τη δολοφονία του Λουκμάν. Μια υπόθεση που εισήχθη ως
“διαπληκτισμός διά ασήμαντον αφορμή”, να φτάνει στο τέλος η εισαγγελέας
να λέει ότι ήταν ρατσιστικό έγκλημα.
Γροθιά
Το τέταρτο είναι στο επίπεδο της κυβέρνησης. Οι πολιτικές της αποφάσεις επηρεάζουν την εξέλιξη της δίκης. Στο ζήτημα του χώρου, η κυβέρνηση δεν παίρνει την απόφαση της μεταφοράς στο Εφετείο, έστω κι αν μπορεί. Στο υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ, παρά τις γνωστές διασυνδέσεις της ΧΑ με την αστυνομία, η αντιμετώπιση Πανούση είναι ότι θα αφήσει τους πυρήνες της ΧΑ να αυτοδιαλυθούν. Αυτές οι τοποθετήσεις είναι λαθεμένες και μπορεί να γίνουν τραγικές για τη διαδικασία. Είμαστε γροθιά με τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι διατεθειμένος να αποδεχτεί μια κυβέρνηση που δεν υποκύπτει στις στοιχειώδεις απαιτήσεις του αντιφασιστικού κινήματος.
Το πέμπτο είναι το αντιφασιστικό κίνημα. Ήταν εντυπωσιακή η κινητοποίηση της πρώτης μέρας και χρειάζεται να έχει συνέχεια Ξέρουμε ότι η ΚΕΕΡΦΑ και το ΣΕΚ θα είναι στην πρώτη γραμμή.
Οι φασίστες επικαλούνται το τεκμήριο της αθωότητας που είναι δικαιικός κανόνας και υπάρχει στη διαδικασία της δίκης. Θα το αποδεχτούμε γιατί δε θέλουμε θυματοποίηση των φασιστών. Θύματα είναι οι γονείς του Φύσσα, οι συνδικαλιστες τους ΠΑΜΕ, οι Αιγύπτιοι ψαράδες. Αλλά πολιτικό τεκμήριο αθωότητας για το ναζισμό δε θα δώσουμε. Το έχασε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα κρεματόρια.
Ξέρουμε πού ποντάρουν οι φασίστες. Στην αλλαγή της πολιτικής συγκυρίας. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι φασίστες και οι παρακρατικοί κατάφερναν πάντα να ξεγλιστράνε. Στις 3 Δεκέμβρη 1944, εκτός από τη μεγάλη διαδήλωση του ΕΑΜ, ξεκίναγε η πρώτη δίκη των δοσίλογων. Μονάχα επειδή ηττήθηκε η αριστερά το '44-'45 κατάφεραν να κερδίσουν οι δοσίλογοι τις δίκες. Το 1963 δολοφόνησαν το Λαμπράκη. Ηττήθηκε το κίνημα του '65 και έτσι φτάσαμε να πέσουν στα μαλακά οι δολοφόνοι.
Δίνουμε τη μάχη της δίκης στην αυτοτέλειά της και δε θα την υποτιμήσουμε. Είναι όμως κομμάτι της μεγαλύτερης μάχης για το πού θα πάνε τα πράγματα.
Κώστας Παπαδάκης
Πολιτική Αγωγή στη δίκη της Χρυσής Αυγής
Ένα χρόνο μετά τον περσινό Μαρξισμό, η προσπάθειά μας δεν έχει πάει χαμένη. Όχι μόνο έχει καταφέρει να αντιστρέψει την υποβάθμιση της δίκης, αλλά και να δημιουργήσει ένα ρεύμα σοβαρού προβληματισμού και προσανατολισμού του αντιφασιστικού κινήματος μέσα σε όλη την αριστερά και ευρύτερα. Σπάζοντας μια αντίληψη ακαδημαϊκή ότι πρέπει να απέχουμε από αυτή τη δίκη γιατί τάχα νομιμοποιούμε κατασταλτικές πρακτικές τις οποίες εμείς θα αντιμετωπίσουμε ή ότι δε μας αφορά τι κάνει το αστικό κράτος με τους φασίστες.
Το γεγονός ότι κάθε βδομάδα είμαστε ομιλητές σε εκδηλώσεις και μαζικά ακροατήρια από συνδικάτα, οργανώσεις, κινήσεις δείχνει ένα τεράστιο ενδιαφέρον που έχει ο κόσμος για τη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Καμιά εμπιστοσύνη σε καμιά εξουσία, μηδέ της δικαστικής εξαιρουμένης που είναι η πιο αυταρχική απ’΄όλες γιατί κανείς δεν την εκλέγει και κανείς δεν την ανακαλεί, είναι ελέω θεού. Οι σημερινοί δικαστές είναι αυτοί που έχουν γεμίσει τον Κορυδαλλό με τα παιδάκια της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, και σαν επισφράγιση αυτής τους της προσφοράς έχουν εξαντλήσει όλα τα στάδια προαγωγών. Οι ίδιοι έβλεπαν στην τηλεόραση να διαφημίζονται τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής και τα άφηναν ατιμώρητα.
Δεν μας είναι αδιάφορη η δίκη αυτή του αστικού κράτους. Τη δίκη δεν τη δημιούργησε η πολιτική αγωγή, αν ήταν έτσι η δίκη θα αντιστοιχούσε με το πραγματικό περιεχόμενο της δικογραφίας και των κατηγοριών. Η πολιτική αγωγή παρεμβαίνει όχι υπέρ του κράτους και κατά των φασιστών, αλλά κατά και των δύο για να αναδείξει ότι το ένα είναι δεμένο με το άλλο. Και απαιτεί από το κράτος την καταδίκη όπως απαιτούσε η αριστερά την τιμωρία των δολοφόνων του Λαμπράκη και του Τεμπονέρα.
Είναι μια δίκη που διεξάγεται με κύριο αντικείμενο τη διάταξη περί εγκληματικής οργάνωσης, το άρθρο 187. Είναι διάταξη συλλογικής ευθύνης που δίνει πατήματα στους χρυσαυγίτες να προσπαθήσουν να αθωωθούν. Ταυτόχρονα δίνει τη δυνατότητα στο δικαστήριο να μην επιτρέπει στην πολιτική αγωγή να έχει λόγο εναντίον των κατηγορούμενων που έχουν μόνο την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης.
Παρότι υπάρχει πληθώρα στοιχείων από τη δικογραφία που παρέχουν ενδείξεις ηθικής αυτουργίας σε βάρος πολλών ηγετικών στελεχών και βουλευτών της ΧΑ, δεν υπάρχουν τέτοιες κατηγορίες. Παράδειγμα: δεν είναι δυνατόν ο Λαγός να λέει το πρωί τηλεοπτικά ότι οι Αιγύπτιοι ψαράδες θα δίνουν λογαριασμό στη ΧΑ, το βράδυ οι ψαράδες να δέχονται επίθεση από χρυσαυγίτες και ο βουλευτής να μην έχει κατηγορία για ηθική αυτουργία. Δεν μπορεί η ΧΑ να αποτελεί τον ορισμό της τρομοκρατικής οργάνωσης κι όμως να μην αντιμετωπίζει αυτή την κατηγορία.
Η δίκη χρειάζεται να είναι στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Δε θέλουμε να περιθωριοποιηθεί και να υποβαθμιστεί. Είναι βούτυρο στο ψωμί της ΧΑ μια τέτοια τακτική. Γι’΄αυτό ζητάμε να φύγει από τoν Κορυδαλλό. Είναι μια αίθουσα που δε χωράει ούτε βουλευτές, ούτε κοινό, ούτε δημοσιογράφους, ταλαιπωρεί την τοπική κοινωνία. Καθόλου δε με πείθουν οι υποσχέσεις ότι το Σεπτέμβρη θα έχει κατασκευαστεί από το τίποτα μία υπερσύγχρονη και μεγάλη αίθουσα μεταξύ Εφετείου και Ειρηνοδικείου ώστε να μεταφερθεί.
Θα πρέπει να αναδειχτούν οι μηχανισμοί ανοχής και συγκάλυψης, να αναζητηθούν οι πηγές χρηματοδότησης, να φανεί η σχέση κράτους με παρακράτος και όλα αυτά να συνδεθούν με τις ευθύνες τις ποινικές ή νομικές αυτών που δικάζονται. Η πολιτική αγωγή έχει να συνεισφέρει σε αυτά, το κίνημα έχει συνεισφέρει, είναι στις δυνάμεις μας να ανοίξει το ακροατήριο σε όλο τον αγωνιζόμενο κόσμο της κοινωνίας, των συνδικάτων, της αριστεράς. Αξίζει τον κόπο.
Πέτρος Κωνσταντίνου
Δημοτικός σύμβουλος Αθήνας, συντονιστής ΚΕΕΡΦΑ
Η δίκη της Χρυσής Αυγής επιτέλους ξεκίνησε. Εξηνταοκτώ καθάρματα κάθονται στο εδώλιο. Είναι μια μεγάλη νίκη του αντιφασιστικού κινήματος. Δε θα φτάναμε σε αυτή αν δεν υπήρχαν οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αν δεν υπήρχε η πίεση από τα συνδικάτα.
Ήταν τεράστιες οι προσπάθειες ώστε να μην φτάσουμε καν στη δίκη, είναι τεράστιες οι προσπάθειες να πέσει στα μαλακά η Χρυσή Αυγή και να παίξει πολιτικό ρόλο το επόμενο διάστημα. Έχουμε κυβέρνηση της Αριστεράς και μια σειρά κύκλοι της άρχουσας τάξης ενδιαφέρονται η αντιπολίτευση να μην είναι η αριστερά αλλά η δεξιά.
Χωρίς την πίεση του κινήματος, κανένα δικαστήριο δεν πρόκειται να προχωρήσει στην καταδίκη των ναζί. Δεν έχουμε εμπιστοσύνη ότι η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη και θα κάνει τη δουλειά της. Η ιστορία δε δικαιώνει αυτή την αντιμετώπιση. Σήμερα είναι η επέτειος της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη, του βουλευτή της Αριστεράς που δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη μετά από οργανωμένη επίθεση από την Καρφίτσα, παρακρατικούς τραμπούκους. Κι όμως η παραπομπή σε δίκη έγινε για τροχαίο ατύχημα, με λυσσαλέα προσπάθεια να πέσουν στα μαλακά οι δολοφόνοι, να μην υπάρξει σύνδεση με τη συμμετοχή του κράτους και των παρακρατικών.
Πρωτοστατούσε τότε ο Κωνσταντίνος Κόλλιας, ένας δικαστικός που έπαιξε τον ίδιο ρόλο στις δίκες των δοσιλόγων αμέσως μετά την κατοχή για να πέσουν στα μαλακά οι συνεργάτες των ναζί και των ταγμάτων ασφαλείας. Τι έγινε ο Κόλλιας; Πρωθυπουργός της χούντας. Τι έγινε ο πρόεδρος των ενόρκων του ίδιου δικαστηρίου; Δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Τι έγινε ο Σαρτζετάκης που τόλμησε να ανοίξει την υπόθεση και ο Δελαπόρτας; Διώχτηκαν και οι δύο με βασανιστήρια και εξορίες.
Ανατριχιαστικό
Αν πάμε στις δίκες των δοσίλογων, όπως περιγράφει στο βιβλίο του ο Δημήτρης Κουσουρής, είναι ανατριχιαστικό, ο δικαστής που απήγγειλε θανατική ποινή στον Τσολάκογλου, το δήλωσε με λύπη του. Ο Τσολάκογλου ήταν βέβαια απών, για να εκτελεστεί η ποινή. Είχαν φροντίσει να περάσουν διάταξη ότι δε θα εκτελεστούν οι θανατικές ποινές.
Ο Χίτλερ έκανε πραξικόπημα το 1923. H δίκη του ήταν κυριολεκτικά παρωδία, οδηγήθηκε στη φυλακή, του αναγνώρισαν ευγενή κίνητρα, τον καταδίκασαν σε εγκλεισμό σε κάστρο όπου εκεί συναντήθηκε με πεντακόσιους του φασιστικού κόμματος και έγραψε το βιβλίο Ο Αγών μου.
Κάποιοι λένε ότι οι χρυσαυγίτες δεν μπορούν να δικαστούν για τις ναζιστικές ιδέες αλλά μόνο για τις δολοφονίες και τα εγκλήματα που έκαναν. Είναι όμως πολιτική άποψη ο ναζισμός; Ο ναζισμός, η Χρυσή Αυγή και τα φασιστικά κόμματα δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς δολοφονική τρομοκρατία. Ταυτίζονται, η λειτουργία και δομή τους είναι παραστρατιωτική διότι έχουν τη θεωρία όπως και ο Χίτλερ ότι υπάρχουν οι ανώτερες φυλές και οι υπάνθρωποι. Γι’ αυτό διεκδικούμε η πολιτική αγωγή του αντιφασιστικού κινήματος να είναι και για το σκέλος της εγκληματικής οργάνωσης και όχι μόνο για τις δολοφονίες.
Είναι πολιτική μάχη δεμένη με τη συγκυρία. Έχουμε κυβέρνηση αριστεράς που πάει για υπογραφή νέου μνημόνιου. Δεν θα επιτρέψουμε στους νεοναζί να παριστάνουν την “αντιμνημονιακή αντιπολίτευση”.
Στις 4 Ιούνη θέλουμε μαζικό συλλαλητήριο με τα συνδικάτα, με όλους. Θα συνεχίσουμε μια καμπάνια για να νιώθουν την καυτή ανάσα του αντιφασιστικού κινήματος. Δεν πιστεύουμε ότι η Χρυσή Αυγή θα αυτοδιαλυθεί, τη Χρυσή Αυγή πρέπει να την τσακίσουμε.
Kατερίνα Θωίδου
Δημοτική Σύμβουλος Νίκαιας
Μπορεί να πλησιάζουν δυο χρόνια από τη δολοφονία Φύσσα, μπορεί να έχει περάσει το 18μηνο πολλών χρυσαυγιτών, μπορεί η δίκη να γίνεται στον Κορυδαλό για να γλυτώσουν τις κινητοποιήσεις και τη δημοσιότητα, μπορεί μέσα στη δίκη οι χρυσαυγίτες να ροκανίζουν το χρόνο, αλλά ό,τι και να λένε ή να κάνουν, αυτή η δίκη ξεκίνησε. Οι χρυσαυγίτες κάθονται στο εδώλιο και είναι αναγκασμένοι να λογοδοτήσουν όχι μόνο στους δικαστές αλλά στην πλειοψηφία της κοινωνίας για τα εγκλήματα που έκαναν τα τελευταία 25 χρόνια.
Ήταν συγκλονιστικό αυτό που έγινε την πρώτη μέρα της δίκης. Μια ανεπανάληπτη αντιφασιστική κινητοποίηση, με αντιφασιστική απεργία, με εργαζόμενους, μετανάστες, νεολαία, φοιτητές, δημοτικά συμβούλια και δήμους της περιοχής, το ΠΑΜΕ μαζί με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την ΚΕΕΡΦΑ μαζί με τους αναρχικούς, τους γονείς. Ήταν ενδεικτική του τι έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια στην πλειοψηφία του κόσμου.
Η κοινωνία έχει βγάλει ήδη την απόφαση, ότι η ΧΑ είναι μια ναζιστική εγκληματική οργάνωση και όχι ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα. Γι’ αυτό και βγήκε αντιφασιστική απεργία πρώτη φορά στα χρονικά. H πρωτοβουλία που φτιάχτηκε στο δήμο Κορυδαλλού για να φύγει η δίκη από τις φυλακές, στην οποία η ΚΕΕΡΦΑ ήταν μέσα από την αρχή, έλεγε ότι δεν θέλουμε την αναβολή της μέχρι να μεταφερθεί, θέλουμε να ξεκινήσει και να μεταφερθεί.
Οι φασίστες προσπαθούν να καθυστερήσουν και ταυτόχρονα φορούν το μανδύα του πολιτικού κόμματος που “παράγει έργο” στη Βουλή. Είναι θλιβερό ότι, την ίδια στιγμή που οι ναζί δεν τολμούν να βγουν στις γειτονιές, στο μόνο χώρο που έχουν νομιμοποίηση είναι η Βουλή. Είναι πρόκληση γιατί στη Βουλή υπάρχει αριστερή πλειοψηφία. Ο κόσμος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ δεν περίμενε ίσες αποστάσεις, νιώθει προδομένος όταν βλέπει τους υπουργούς να απαντάνε στις ερωτήσεις των χρυσαυγιτών ή να τους καλούν στις επιτροπές.
Σε κάθε γειτονιά και παντού να πάρουμε πρωτοβουλίες για να βγάλουμε το αντιφασιστικό κίνημα ξανά μπροστά είτε εμφανίζονται οι χρυσαυγίτες είτε όχι, εξηγώντας τη σημασία της δίκης. Και όπως κάθε μάχη ενάντια στα μνημόνια και τις περικοπές, έτσι και αυτή τη μάχη να την φτάσουμε μέχρι το τέλος.
Ασυλία
Δε θέλουμε η δικαιοσύνη να συνεχίσει το ίδιο έργο, τη συγκάλυψη, την ασυλία, το ακαταδίωκτο. Από το καλοκαίρι του΄’12 μέχρι το καλοκαίρι του ’13, η πακιστανική κοινότητα κατήγγειλε ότι υπήρχαν τουλάχιστον 800 με 1000 επιθέσεις, αλλά δε βρέθηκε κανένας εισαγγελέας να κάνει δίωξη.
Η εξέλιξη της δίκης θα κρίνει το μέλλον της φασιστικής απειλής και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Το μεγαλύτερο στοίχημα για το αντιφασιστικό κίνημα είναι να αξιοποιήσει τη δίκη για να πει ότι η ΧΑ είναι συστημική δύναμη που είχε την κάλυψη του κράτους, να απαιτήσει να ξηλωθούν οι μηχανισμοί που συγκάλυπταν τη δράση της, να συνεχίσει τη δράση παντού για να μην αφήσουμε τη ΧΑ να επανακτήσει το κεντρικό πολιτικό ρόλο που ήθελε να παίξει, να τσακίσουμε το κεντρικό πολιτικό της σχεδιασμό που ήταν το χτίσιμο ταγμάτων εφόδου.
Στις 4 Ιούνη οργανώνουμε τη μεγαλύτερη δυνατή κινητοποίηση και όπου προσπαθούν να εμφανιστούν τους παίρνουμε στο φαλάγγι για να τους εξαφανίσουμε.
Τάκης Ζώτος
Πολιτική Αγωγή στη δίκη της Χρυσής Αυγής
To 2012 είχαμε το σοκ η ΧΑ να μπαίνει στη Βουλή με 6,5% και στη συνέχεια είχαμε τις δεκάδες επιθέσεις, μαχαιρώματα, ξύλο, δολοφονίες. Αν κάποιος έλεγε τότε ότι σε δύο χρόνια η ηγεσία της ΧΑ θα είναι σε δίκη, θα φαινόταν ότι ζει αλλού. Κι όμως, αυτό έγινε πραγματικότητα. Υποσχόταν ο Μιχαλολιάκος τότε ότι θα ακονίζουν τις ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια, οι δρόμοι θα είναι δικοί τους. Σήμερα η πραγματικότητα είναι αντίθετη. Τότε η ΧΑ ανέβαινε δημοσκοπικά και ήταν η αγαπημένη των καναλιών. Σήμερα κανείς δεν τους καλεί.
Πώς έγιναν αυτές οι αλλαγές; Τις έκανε ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος; Μα αυτοί άνοιξαν το δρόμο στη ΧΑ. Με την “ανακατάληψη” των πόλεων από τους μετανάστες έδωσαν όλη την ανοχή, τη συγκάλυψη και την υποστήριξη στη ΧΑ για να είναι αυτή που θα πουλάει προστασία στις γειτονιές, ότι αυτή καθαρίζει και έχει τη δύναμη.
Αυτός που έκανε πραγματικότητα τη σημερινή εικόνα, να μην μπορεί η ΧΑ να κυκλοφορεί στους δρόμους είναι το αντιφασιστικό κίνημα, που έδωσε τεράστιες μάχες πριν το΄’12 και μετά το ’12. Η ΚΕΕΡΦΑ και το ΣΕΚ ήταν στην πρωτοπορία. Χωρίς τις τεράστιες κινητοποιήσεις του Σεπτεμβρίου του 2013, χωρίς τη συνάντηση του εργατικού κινήματος εκείνη την κρίσιμη περίοδο με το αντιφασιστικό κίνημα δεν θα είχαμε αυτή τη δίωξη.
Σήμερα ξέρουμε ότι η ΧΑ κατηγορείται ως εγκληματική οργάνωση, για μία δολοφονία και για δύο δολοφονικές απόπειρες. Όταν έγινε η επίθεση στους Αιγύπτιους ψαράδες τον Ιούνη του ’12, η δίωξη που είχε ασκηθεί από τους “σοφούς” εισαγγελείς ήταν βαριά σωματική βλάβη. Τότε είχαν συλληφθεί επ’ αυτοφόρω οι δράστες αλλά κανείς δεν προφυλακίστηκε. Το Σεπτέβρη του 2013, τέσσερις μέρες πριν τη δολοφονία του Φύσσα, έγινε η επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Επίσης είχαν συλληφθεί οι δράστες, το τάγμα εφόδου Περάματος. Και πάλι η κατηγορία ήταν βαριά σωματική βλάβη και κανείς δεν προφυλακίστηκε.
Καυτή ανάσα
Στη δολοφονία Φύσσα, 15.000 διαδήλωσαν στο Κερατσίνι, 50.000 συμμετείχαν στην αντιφασιστική απεργία και διαδήλωση μια βδομάδα μετά στα γραφεία της ΧΑ με βασικό σύνθημα να κλείσουν. Μόνο όταν η κυβέρνηση αισθάνθηκε την καυτή ανάσα του εργατικού και αντιφασιστικού κινήματος ταυτόχρονα, αναγκάστηκε να ασκήσει τις διώξεις. Πέντε μέρες μετά, οι επιθέσεις στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ έγιναν απόπειρες ανθρωποκτονίας. Ένα μήνα μετά, το ίδιο έγινε και για τους Αιγύπτιους ψαράδες.
Η πρώτη μέρα της δίκης ήταν παράδειγμα πως μια δίκη δε την κλείνουμε μέσα στο δικαστήριο, αλλά μεταφέρουμε τη δύναμη του κινήματος μέσα. Πρέπει να είμαστε περήφανοι που η ΚΕΕΡΦΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΣΕΚ έβαλαν στο κέντρο τη δίκη και ανάγκασαν όλη την αριστερά να βαδίσουν εκεί. Για πρώτη φορά όλη η αριστερά συναντήθηκε και έμεινε ενωμένη ενάντια στη δίκη της ΧΑ. Τέτοια συνάντηση είχαμε χρόνια να δούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου