Η μάχη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό

Ο Πέτρος Κωνσταντίνου κάνει μια αναδρομή σε μια μάχη με πλούσια ιστορία.

 Ο ρατσισμός δεν είναι στη φύση των ανθρώπων, ούτε έκφραση των ανησυχιών του πληθυσμού από τη μαζική είσοδο μεταναστών στη χώρα. Έρχεται «από τα πάνω», από τις κυβερνήσεις, και χρησιμοποιεί ένα οπλοστάσιο ψεμάτων και άθλιας προπαγάνδας. 

Οι ρατσιστικές πολιτικές είναι στην ατζέντα των κυβερνήσεων χωρίς παύση και με ένταση από τις αρχές της δεκαετίας του΄’90. Έχουν ποτίσει την κρατική μηχανή και τους θεσμούς της μέχρι το μεδούλι. Όμως και η αντίσταση έχει μεγάλη παράδοση. Τα 100 τεύχη του Σοσιαλισμού Από τα Κάτω καταγράφουν αυτή την πορεία. Ο Μητσοτάκης το 1991 στιγματίζει τους Αλβανούς ως «λαθρομετανάστες» και ψηφίζει το πρώτο ρατσιστικό νόμο. Αρχίζουν οι ρατσιστικές επιχειρήσεις σκούπα και το κλείσιμο των συνόρων. Αστυνομικοί δολοφονούν μετανάστες στα σύνορα και η ΕΛΑΣ ανακοινώνει θανάτους εξ αιτίας «εξοστρακισμού σφαιρών». Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έχει στα χέρια του Λίστα ανεπιθύμητων και προχωράει σε απελάσεις που ξεπερνάνε το ένα εκατομμύριο. Αυτή ήταν η «υποδοχή» των μεταναστών που άρχισαν να έρχονται στην Ελλάδα μετά την κατάρρευση των χωρών του κρατικού καπιταλισμού της Α.Ευρώπης και της ΕΣΣΔ. Κανένας Σαμαράς δεν τους άνοιξε τα σύνορα. Ίσα-ίσα τα διπλωματικά παιχνίδια στα Βαλκάνια σήμαναν επιπλέον το χτύπημα των μειονοτήτων στην Ελλάδα, της τουρκικής και της μακεδονικής, και άνοιγμα της δυνατότητας στους φασίστες να προχωράνε σε επιθέσεις κατά της αριστεράς μετά τα εθνικιστικά συλλαλητήρια των παπάδων για το «όνομα της Μακεδονίας».

Το ΠΑΣΟΚ και ο Σημίτης συνέχισαν αυτή την πορεία φέρνοντας τα μέτρα της ΕΕ-φρούριο ως παραπέρα εμπόδια στην απόκτηση δικαιωμάτων των μεταναστών και των προσφύγων. Οι άδειες παραμονής και εργασίας αντί για νομιμοποίηση με πλήρη δικαιώματα, αλλά και οι προϋποθέσεις που άφησαν τους μισούς χωρίς αυτά τα χαρτιά, σήμαναν νέα κυνηγητά από την Αστυνομία και νέους κύκλους ρατσιστικών επιθέσεων από φασίστες. Ο Καζάκος αδειάζει το όπλο του σε έξι μετανάστες και ό ένας μένει παράλυτος. Επιχειρείται να μπούνε εμπόδια στη εγγραφή παιδιών στα σχολεία και στη πρόσβαση στα νοσοκομεία από τον Παπαδόπουλο το 1997! Η είσοδος στην ΟΝΕ και η Ολυμπιάδα το 2004 ήταν σημαδεμένες από την άγρια εκμετάλλευση της σκληρής δουλειάς των μεταναστών που ανέβασε το ΑΕΠ κατά 5%.

Τη σκυτάλη πήρε ο Καραμανλής και η ΝΔ βάζοντας τέλος σε κάθε νομιμοποίηση το 2005 και φέρνοντας σκληρά μέτρα κατά των αιτούντων άσυλο. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τη FRONTEX τελικά τα φτιάχνει ο Παπουτσής με το Χρυσοχοΐδη και ο Δένδιας ολοκληρώνει τη φρίκη με τον Ξένιο Δια των πάνω από εκατό χιλιάδων προσαγωγών και της φυλάκισης πάνω από πέντε χιλιάδων χωρίς χαρτιά.

Σε όλη αυτή την πορεία οι ιδεολογικές επιθέσεις ήταν χυδαίες. Οι Αλβανοί στις αρχές του΄’90 στοχοποιήθηκαν από τις κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ ότι έφερναν το έγκλημα γιατί «είχαν αποδράσει από τις φυλακές του Χότζα»! Και όμως οι μελέτες των επιστημόνων αλλά και τα στοιχεία της Αστυνομίας δείχνουν ότι το ποσοστό συμμετοχής των μεταναστών στις εγκληματικές δραστηριότητες είναι ανάλογο με το ποσοστό τους στο συνολικό πληθυσμό ενώ στα αδικήματα, όπου η ρατσιστική προπαγάνδα ξεσαλώνει, τις ανθρωποκτονίες, είναι χαμηλότερο.

Κάθε φορά που η ανεργία ανέβαινε λόγω της καπιταλιστικής κρίσης και τα αφεντικά έκλειναν τα εργοστάσια τους, όπως επί Μητσοτάκη ή ξανά στην πιο πρόσφατη δραματική εμφάνιση της, οι μετανάστες έμπαιναν στο στόχαστρο σαν υπεύθυνοι για την ανεργία αλλά και την υποβάθμιση της ζωής γιατί τάχα απορροφούσαν πόρους από την Υγεία και την Παιδεία. Απύθμενα ψέματα αν σκεφτούμε ότι η μετανάστευση έφερε εδώ ένα νέο εργατικό δυναμικό που με τη νομιμοποίησή του έδωσε ανάσα πάνω από μισό εκατομμυρίων ασφαλισμένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία. Πλήρωσαν και με το παραπάνω τα έξοδα περίθαλψης.

Η ιδεολογική επίθεση αναβαθμίζεται με την ισλαμοφοβία όταν ο Μπούς και οι ιμπεριαλιστές της Δύσης στοχοποιούν τους μετανάστες λόγω της «διαφορετικής» και μάλιστα «κατώτερης» θρησκείας τους, του Ισλάμ. Η συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν έφερε και εδώ τις συνέπειες του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» με τις επιθέσεις κατά των δημοκρατικών ελευθεριών αλλά και των μεταναστών. Οι απαγωγές των Πακιστανών από τις μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας και της Ελλάδας το 2005 ήταν η πιο ακραία επίθεση. Οι επιθέσεις στα τζαμιά ακολούθησαν.

Οι ρατσιστικές επιλογές των κυβερνήσεων άνοιξαν την πόρτα στους φασίστες πρώτα του ΛΑΟΣ που μπήκε στη Βουλή το 2007 και μετά της Χρυσής Αυγής. Δεν τους έφερε αυτόματα η κρίση, η οικονομική και η πολιτική, αλλά η υποτίμηση της πάλης ενάντια στο ρατσισμό και τη φασιστική απειλή από την επίσημη αριστερά. Ο Δεκέμβρης του 2008 τρόμαξε την άρχουσα τάξη και η ΝΔ στοχοποίησε τους «κουκουλοφόρους και τους λαθρομετάναστες» ανοίγοντας το δρόμο στην άνοδο του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής.

Πριν, ο Παπουτσής δηλώσει ότι συνεργάζεται με τη Χρυσή Αυγή για να λυθούν τα «ζητήματα των κατοίκων στον Άγιο Παντελεήμονα» το 2009, ο Μαρκογιαννάκης, ως υφυπουργός Δημόσιας Τάξης της ΝΔ είχε συνεργαστεί με τις «επιτροπές κατοίκων» που έστησαν οι φασίστες κατά των μεταναστών. Οι δηλώσεις του Λοβέρδου ως υπουργός της κυβέρνησης συνεργασίας ότι οι μετανάστες αποτελούν «υγειονομική βόμβα» γίνονταν την ίδια περίοδο που οι νεοναζί ενθαρρυμένοι από την εκλογική επιτυχίας στο Δήμο της Αθήνας προχωρούσαν σε πογκρόμ κατά των μεταναστών.

 

Η αντίσταση στο ρατσισμό

Οι αγώνες κατά του ρατσισμού και της φασιστικής απειλής είχαν τις καμπές τους και τους μεγάλους τους σταθμούς. Αντιρατσιστικά συλλαλητήρια είχαν οργανωθεί στη δεκαετία του ’90 κατά των ρατσιστικών επιθέσεων αλλά και για τη διεκδίκηση της νομιμοποίησης των μεταναστών. Το 2001 στη Ζάκυνθο όλο το νησί ξεσηκώνεται και αναγκάζει το Λιμενικό να ρυμουλκήσει ένα καράβι γεμάτο πρόσφυγες που κόντευε να βουλιάξει και οι αρχές αρνιόντουσαν να το φέρουν στο Λιμάνι.

Τα συνδικάτα έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτή τη πορεία. Ήταν τεράστια κατάκτηση η εγγραφή των μεταναστών στις γραμμές τους και το ότι συλλογικές συμβάσεις υπογράφονταν χωρίς διακρίσεις ντόπιων και μεταναστών. Παράδειγμα, στο Συνδικάτο Οικοδόμων, οι μετανάστες έπαιρναν τα εποχικά επιδόματα ανεργίας όπως και όλοι. Δεν έγινε αυτόματα, υπήρξαν μάχες που κερδήθηκαν, όταν σε μια πρώτη περίοδο τα ίδια αυτά συνδικάτα έβγαιναν με πανό «Εξω οι Ασιάτες εργάτες από το ΜΕΤΡΟ».

Κορυφαία μάχη ήταν η ακύρωση των διαταγμάτων του Πασόκου υπουργού Υγείας Παπαδόπουλου που απέκλειαν τους μετανάστες χωρίς χαρτιά από την πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία. Αυτό που θέλει να επιβάλει σήμερα βάρβαρα ο φασίστας Άδωνις Γεωργιάδης. Η ΕΙΝΑΠ και η ΠΟΕΔΗΝ στην πράξη έσπασαν τις απαγορεύσεις και οι γιατροί τους περιέθαλπταν όπως άλλωστε όλους τους άπορους και ανασφάλιστους.

Την ίδια περίοδο, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές αψηφούσαν τις οδηγίες του Υπουργείου Παιδείας για να μην γράφονται στα σχολεία τα παιδιά των μεταναστών χωρίς χαρτιά με κάλυψη της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ. Στα σχολεία μάλιστα επιβλήθηκαν τρόποι ενισχυτικής διδασκαλίας για την καλύτερη εκπαίδευση των ξενόγλωσσων παιδιών. Η Δεξιά ούρλιαζε για την «πτώση του μορφωτικού επιπέδου των ελληνόπουλων λόγω των παιδιών των μεταναστών και των Ρομά». Ήταν μια επιτυχημένη μάχη ενάντια στους ρατσιστικούς αποκλεισμούς από την οποία κέρδισαν όλα τα παιδιά της εργατικής τάξης.

 

Οι απαγωγές των Πακιστανών

Την μεγαλύτερη ήττα στην ρατσιστική πολιτική γνώρισε η κυβέρνηση της ΝΔ το 2005-6 όταν ο Βουλγαράκης ως υπουργός Δημόσιας Τάξης συνεργάστηκε με τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες για την σύλληψη και ανάκριση 28 Πακιστανών στην Ελλάδα, «υπόπτων» ως μελών της Αλ Κάιντα με σχέσεις με τους βομβιστές του Μετρό του Λονδίνου τον Ιούλη του 2005. Η Πακιστανική Κοινότητα μπήκε στο στόχαστρο και ο πρόεδρός της Τζαβέντ Ασλάμ φυλακίστηκε στο Κορυδαλλό ενώ στήθηκε μια ολόκληρη σκευωρία σε συνεργασία με τον δικτάτορα Μουσάραφ και ρουφιάνους της πρεσβείας του Πακιστάν για την απέλασή του ως διακινητή παράνομων μεταναστών.

Τότε η Συμμαχία Σταματήστε το Πόλεμο πήρε την πρωτοβουλία και οργάνωσε μια καμπάνια που κέρδισε διεθνή υποστήριξη ενάντια στη δράση του διεθνούς παρακράτους που επιδίωκε να στείλει στο Γκουαντάναμο τον Τζαβέντ Ασλάμ. Συσπείρωσε τα συνδικάτα και την αριστερά αλλά έφερε και στο δρόμο χιλιάδες μετανάστες σε ένα κύμα διαδηλώσεων και διαμαρτυριών που τσάκισαν την επίθεση της ΝΔ.

Το σκάνδαλο των απαγωγών που τις διέψευδε η κυβέρνηση αποκαλύφθηκε. Οι ίδιοι οι απαχθέντες είχαν τη δύναμη και τη στήριξη να καταγγείλουν δημόσια τις μυστικές υπηρεσίες και επίσης τις προσπάθειες του πρέσβη του Πακιστάν στην Αθήνα να τους δωροδοκήσει ώστε να στηρίξουν την ενοχοποίηση του Τζαβεντ Ασλάμ. Η ΓΣΕΕ έσπασε και το τελευταίο εμπόδιο καταβάλλοντας ένα υπέρογκο ποσό 30.000 ευρώ για την προσωρινή αποφυλάκιση του. Ο Τζαβέντ Ασλάμ όχι μόνο απελευθερώθηκε με πανηγυρισμούς χιλιάδων στην Ομόνοια αλλά και η απόπειρα έκδοσής του κατέπεσε ακόμη και στον Άρειο Πάγο όταν οι μοναδικοί μάρτυρες που έφερε η κυβέρνηση ήταν κάποιοι έγκλειστοι στις φυλακές καταδικασμένοι για δολοφονίες.

Ο Τάρικ Άλι όταν ήρθε στην Αθήνα είχε δηλώσει στον Τζαβέντ Ασλάμ «ότι άνοιξε τη μάχη με την κόλαση» κοντράροντας την πρεσβεία και τη Χούντα του Πακιστάν γνωρίζοντας τη μέθοδο του δικτάτορα Μουσάραφ να εξαφανίζει αντιπάλους. Ακόμη και την πρώην πρωθυπουργό Μπούτο από ό,τι αποκαλύφθηκε το τελευταίο διάστημα.

Αυτή η νίκη έδωσε αυτοπεποίθηση σε χιλιάδες μετανάστες ότι μπορούν να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους και να αντισταθούν στις επιθέσεις. Τους έφερε για πρώτη φορά να παλεύουν μαζί με την επαναστατική αριστερά και τα συνδικάτα έστω και αν ένα μεγάλο κομμάτι τους είχε τις ελπίδες του στον Γιώργο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ.

Ήταν μια μεγάλη διάψευση σε όσους υποτιμούσαν τους μετανάστες και, λόγω της μουσουλμανικής τους πίστης, υποστήριζαν ότι δεν μπορούν να παλεύουν ή ακόμη χειρότερα ότι με το να συμβαδίζεις μ’ αυτούς που φωνάζουν «ο θεός είναι μεγάλος» αποπροσανατολίζεις το κίνημα.

Σε αυτό το κίνημα που ανάγκασε το Βουλγαράκη να παραιτηθεί και να πάει σπίτι του, πάτησε η αντιμετώπιση μας από το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα ώστε να προτείνουμε την συστηματική ανάπτυξη δράσης για τη νομιμοποίηση των μεταναστών και το δικαίωμα του άσυλου για τους πρόσφυγες, με την ίδρυση της ΚΕΕΡΦΑ και της Ένωσης Μεταναστών Εργατών.

Στη μετέπειτα πορεία η Πακιστανική Κοινότητα αποδείχτηκε ένα από το πιο ισχυρά κομμάτια του κινήματος στη πάλη ενάντια στους φασίστες.

Η Ένωση Μεταναστών Εργατών είχε σαν κεντρικό το σύνθημα «εργάτες ενωμένοι ποτέ νικημένοι». Δεν έμεινε λόγια του αέρα, αλλά έγινε δράση ενάντια στις άγριες προκλήσεις των αφεντικών σε βάρος των μεταναστών εργατών. Από τη συμμετοχή με μαζικά μπλόκ στις Πανεργατικές Απεργίες ενάντια στα Μνημόνια φτάσαμε στις μάχες των εργατών Γης, από τη Σκάλα Λακωνίας μέχρι την εξέγερση φέτος των εργατών φράουλας στην Μανωλάδα. Στήριξη είχαν οι μικροπωλητές της Αθήνας που μπήκαν στο στόχαστρο του Καμίνη και των φασιστών. Είχαν και οι απεργοί της ΠΟΕ-ΟΤΑ όταν η Ένωση Μεταναστών Εργατών κατάφερε να διαλύσει τον απεργοσπαστικό μηχανισμό ιδιωτών με μετανάστες.

Η Πακιστανική Κοινότητα έβαλε πλάτη στις δυναμικότερες κινητοποιήσεις όπως αυτή της Νίκαιας πέρυσι στις 5 Ιούλη που σταμάτησε τη Χρυσή Αυγή στην απόπειρα της να κλείσει τα μαγαζιά των Πακιστανών αλλά και τη συγκλονιστική διαδήλωση χιλιάδων μεταναστών στη Ομόνοια πέρυσι στις 24 Αυγούστου τις μέρες που ο Δένδιας ξεδίπλωνε τον Ξένιο Δία.

 

Η μάχη του Αγίου Παντελεήμονα άνοιξε το δρόμο

Η μάχη ενάντια στην φασιστική απειλή δόθηκε από τη αρχή του ξεδιπλώματος της ανοιχτής δράσης των νεοναζί κατά των μεταναστών και της αριστεράς στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα με την κάλυψη της Αστυνομίας το 2008.

Οι φασίστες του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής ξεκίνησαν ανοικτή ρατσιστική δράση διεκδικώντας να διώξουν τους μετανάστες από τη περιοχή συγκροτώντας «επιτροπή κατοίκων» που οργάνωνε συστηματικά πογκρόμ στη περιοχή.

Τα καλέσματα σε αντισυγκεντρώσεις κατά των φασιστικών συγκεντρώσεων με σύνθημα «όχι στην εισβολή των λαθρομεταναστών» άνοιξαν την αντιπαράθεση μέσα στην αριστερά στο πως παλεύονται οι φασίστες. Με τη μαζική ενωτική δράση των συνδικάτων και της νεολαίας μπορούμε να τους σταματήσουμε, με μαζικές αντισυγκεντρώσεις όπου προσπαθούν να βγουν για να ελέγξουν δρόμους και γειτονιές. Όχι με τη δημιουργία ομάδων κρούσης του αντιφασιστικού κινήματος που θα διεξάγουν την σύγκρουση για λογαριασμό του κινήματος. Αυτή ήταν μια πρώτη αντιμετώπιση.

Βρεθήκαμε μπροστά στην αντιμετώπιση από τμήματα της αριστεράς ότι υπερτιμούμε τους φασίστες, ακόμη και ότι τους διαφημίζουμε «ενώ είναι περιθωριακή συμμορία». Οι δημοτικές εκλογές του 2010 με την ανάδειξη του Μιχαλολιάκου σε δημοτικό σύμβουλο έδειξαν ότι αυτές οι αντιμετωπίσεις υποτιμούσαν την δυναμική των φασιστών. Την ίδια περίοδο όμως εμφανίζονται αντιμετωπίσεις με προτάσεις αντιφασιστικής δράσης ξεκομμένης από την πάλη ενάντια στο ρατσισμό. Επρόκειτο για προσαρμογές στην επίθεση κατά της αριστεράς ότι ο «υπερβολικός αντιρατσισμός» της αριστεράς φέρνει τους φασίστες στο προσκήνιο.

Με τις διαδηλώσεις και πορείες προς τον Άγιο Παντελεήμονα βάλαμε με επίμονο τρόπο ότι η σύγκρουση με τους φασίστες έχει σαν πεδίο το να μην τους αφήσουμε τους δρόμους και τις Πλατείες, αλλά και να μην τους αφήσουμε να χύνουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο με τις εμετικές καμπάνιες για την εγκληματικότητα και τα πογκρόμ. Όταν, οι νεοναζί καπηλευόμενοι τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη προχώρησαν στο μεγάλο πογκρόμ με την κάλυψη της Αστυνομίας το Μάη του 2011, η ΚΕΕΡΦΑ οργάνωσε την κινητοποίηση έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας που έβαλε τέλος σε αυτό το κύμα των επιθέσεων.

Ετούτη η μάχη έδωσε δύναμη στους πρόσφυγες να προχωρήσουν στις μαζικές απεργίες πείνας στα Προπύλαια τόσο των Αφγανών όσο και των Ιρανών που ανάγκασαν τον Παπουτσή να δώσει άσυλο. Άνοιξαν συνολικά το ζήτημα να φύγει η διαδικασία των επιτροπών ασύλου από τα χέρια της ΕΛΑΣ, κάτι που άρχισε να εφαρμόζεται από το φετινό Ιούλη.

Αυτή η μάχη άνοιξε το δρόμο για την σύγκρουση με τους φασίστες σε όλη τη Ελλάδα. Το «να μην γίνει η γειτονιά μας Άγιος Παντελεήμονας» ήταν η κατεύθυνση για κάθε πρωτοβουλία που πάρθηκε και τους εμπόδισε να απλώσουν τα πογκρόμ στη Νίκαια, τον Πειραιά, τη Ν. Ιωνία, το Περιστέρι, την Καλλιθέα αλλά και σε άλλες πόλεις από την Κρήτη μέχρι την Αλεξανδρούπολη.

Η μεγαλύτερη στροφή στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνα ήρθε με την υπερψήφιση της πρότασης της ΚΕΕΡΦΑ και της Ανταρσίας στις γειτονιές της Αθήνας από τη πλειοψηφία της πρότασης για την κινητοποίηση “19 Γενάρη, Αθήνα πόλη-αντιφασιστική”. Είχε τη στήριξη της παράταξης Καμίνη, του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα χρόνο πριν, ο Δήμαρχος Καμίνης κατακεραύνωνε την ΚΕΕΡΦΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως «ένα εκ των δύο αλληλοσυμπληρούμενων άκρων της βίας» και δεν στήριζε τις πορείες προς τον Άγιο Παντελεήμονα.

 

Πως μπορούμε να συνεχίσουμε;

Τη χρονιά που ακολούθησε την είσοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή άρχισε να ξεδιπλώνεται ένα μαζικό αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα που εμποδίζει τους νεοναζί να απλώνουν τη δράση των ταγμάτων εφόδου που επιχείρησαν να νομιμοποιήσουν με τους βουλευτές τους επικεφαλής. Στα Χανιά έφτασαν να δουν το πάτο της θάλασσας και στην Καλαμάτα είδαν αυτό το καλοκαίρι να ακυρώνεται το φεστιβάλ μίσους που προσπάθησαν να οργανώσουν με τις πλάτες τοπικών παραγόντων.

Στις 10 Αυγούστου, η εξέγερση των μεταναστών στην Αμυγδαλέζα, με τους αστυνομικούς να εγκαταλείπουν πανικόβλητοι τις φλεγόμενες εγκαταστάσεις και μαζί τους να δραπετεύουν κάποιοι έγκλειστοι του Ξένιου Δία έδειξε ότι η κυβερνητική πολιτική είναι σε πλέον σε πλήρες αδιέξοδο.

Η επιβολή του ελέγχου, με την ρατσιστική αστυνόμευση των επιχειρήσεων σκούπα στο δρόμο και τη φυλάκιση σε στρατόπεδα συγκέντρωσης προκάλεσε έκρηξη οργής των μεταναστών και όχι το φόβο και την υποταγή. Είχε προηγηθεί τον Απρίλη μία πρωτοφανής μαζική απεργία πείνας άνω των τριών χιλιάδων κρατούμενων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

O Δένδιας, μετά τον εξευτελισμό της Αμυγδαλέζας, σκληραίνει τη ρατσιστική καταστολή, με παράταση της κράτησης των προσφύγων για δεκαοκτώ μήνες, επιχειρώντας απροκάλυπτα να ποινικοποιήσει την προσφυγιά και αποδίδοντάς της το χαρακτήρα του εγκλήματος.

Την ίδια ώρα, η ποινικοποίηση επιχειρείται να απλωθεί και κατά της δράσης της συμπαράστασης στους μετανάστες, με τη δίωξη του συντονιστή της ΚΕΕΡΦΑ, που γράφει αυτές τις γραμμές, μετά από αίτημα της Κρατικής Ασφάλειας, του 2ου Τμήματος Προστασίας του Πολιτεύματος προς την Εισαγγελία και με μοναδικό συνοδευτικό έγγραφο ένα δημοσίευμα γκαιμπελικού χαρακτήρα σε ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής! Κατηγορούν την ΚΕΕΡΦΑ ότι προκαλεί τρόμο και ανησυχία στους πολίτες! Η ΚΕΕΡΦΑ είχε καταγγείλει τις εκτελέσεις των αλβανών δραπετών αντί για σύλληψη και δίκη, ως ενέργεια επαναφοράς της θανατικής ποινής στην αρμοδιότητα μάλιστα ταγμάτων θανάτου της EΛΑΣ.

Χρειάζεται να δυναμώσουμε παραπέρα τη δράση του αντιφασιστικού κινήματος και να τη φέρουμε μέσα στη καρδιά της αντίστασης στα Μνημόνια και τις περικοπές. Το κίνημα αυτό, πριν οι εργαζόμενοι οδηγήσουν την ΔΗΜΑΡ στην έξοδο από τη τρικομματική, είχε φτάσει να την κάνει μπίλιες με το διαβόητο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Μπορεί να συμβάλλει ώστε να καρφώσουμε μια ώρα αρχύτερα το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της δικομματικής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που κουβαλάει μέσα της υπουργούς φασίστες, σαν τον Γεωργιάδη και τον Αθανασίου, που πρωτοστάτησε στη κατάργηση του δικαιώματος στην ιθαγένεια για τα παιδιά. Το προχώρημα του μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους για το ίδιο το κίνημα στη σύγκρουση όχι μόνο με τις ρατσιστικές πολιτικές αλλά και με το ίδιο το σύστημα που τον γεννάει.

Θα συνεχίσουμε τη δράση για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να ανοίξουν τα σύνορα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, με το διώξιμο της FRONTEX. Θα συνεχίσουμε τη καμπάνια για την ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών και το δικαίωμα ψήφου στις εκλογές για τους μετανάστες. Δεν θα αφήσουμε να περάσουν οι διώξεις κατά των αντιφασιστών και της ΚΕΕΡΦΑ.

Αυτή τη δράση φιλοδοξεί να οργανώσει το επόμενο διάστημα η ΚΕΕΡΦΑ, με την Αντιφασιστική Συνάντηση στις 5 και 6 Οκτώβρη. Η Πανελλαδική συνέλευση πρέπει να πλημμυρίσει με ακτιβιστές των αντιφασιστικών και αντιρατσιστικών τοπικών επιτροπών, με συνδικαλιστές, πανεπιστημιακούς, καλλιτέχνες, με ανθρώπους από τις κοινότητες των μεταναστών.

Την επόμενη χρονιά, οι ευρωεκλογές φέρνουν τη πρόκληση της πανευρωπαϊκής εμφάνισης των φασιστών, με ισχυρούς όρους ανόδου. Είναι μια μάχη που χρειάζεται να τη δώσουμε συντονισμένα με όλο το κίνημα διεθνώς κατά του ρατσισμού, της ισλαμοφοβίας και της ΕΕ-φρούριο.

Το ότι θα βρεθούμε μαζί με αντιφασιστικά κινήματα από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Αυστραλία, θα μας δώσει τη δυνατότητα να κάνουμε βήματα για το συντονισμό στο κίνημα που είδαμε στις 19 Γενάρη να βγαίνει στους δρόμους, σε πάνω από σαράντα χώρες. Ανοίγεται η προοπτική κοινής δράσης σε διεθνές επίπεδο.

Περιοδικό "Σοσιαλισμός Από τα Κάτω" #100 Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 2013