Αιματηρή Καταστολή της Εξέγερσης στο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Αιτούντων Άσυλο στη Νήσο Μάνους με 1 Νεκρό και δεκάδες τραυματίες

Κλείστε το Κολαστήριο: Το αίμα του Μάνους κυλάει στα χέρια του Μόρισον

Ο απολογισμός των γεγονότων της Νήσου Μάνους είναι φρικιαστικός. Ένας 24χρονος νεκρός, ο Φαϊλί Κουρντ, και πολλοί αιτούντες άσυλο σοβαρά τραυματίες, ένας με σπασμένο κρανίο, άλλος με κομμένο λαιμό.

Τα επίσημα στοιχεία του Σκοτ Μόρισον (Υπουργού Μετανάστευσης της Παπούα Νέα Γουινέα) δίνουν 77 τραυματίες αιτούντες άσυλο κατά τη διάρκεια της επίθεσης της Ματωμένης Δευτέρας (17 Φεβρουαρίου) στους αιτούντες άσυλο. Στην πραγματικότητα, οι τραυματίες είναι πολύ περισσότεροι.

Οι απεγνωσμένες εκκλήσεις των παγιδευμένων στα κτιριακά συγκροτήματα αιτούντων άσυλο που δέχθηκαν την επίθεση της αστυνομίας της Παπούα Νέα Γουινέα κι ενός όχλου οπλισμένου με πιστόλια, μαχαίρια, στειλιάρια και σιδηρολοστούς δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης της μεταμεσονύχτιας επίθεσης που δέχθηκαν οι ατούντες άσυλο.

Όλες οι ενδείξεις συνηγορούν στο ότι οι “ντόπιοι” που πρωταγωνίστησαν στη σφαγή από το βράδυ της Κυριακής δεν ήταν χωρικοί, αλλά υπάλληλοι της εταιρείας security G4S στην περιοχή: δηλαδή το προσωπικό ασφαλείας του ίδιου του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Σύμφωνα με μαρτυρίας μέλους μη κυβερνητικής οργάνωσης, φύλακας της G4S που βρέθηκε αργότερα στο χώρο του νοσοκομείου έλεγε: “Εμείς (οι υπάλληλοι της G4S) τους σαπίσαμε”. Το ABC μετέδωσε συνεντεύξεις σεκιουριτάδων της G4S όπου παραδεχόταν το ρόλο τους στη βίαιη καταστολή κι ότι η “μάχη” δόθηκε σε συνεργασία με την αστυνομία.

Ο Μόρισον είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στη συγκάλυψη του τρόμου και της κτηνωδίας και να φορτώσει τις ευθύνες στους ίδιους τους αιτούντες άσυλο κατασκευάζοντας “στοιχεία” που να ταιριάζουν με το παραμύθι που θέλει να πλασάρει. Όμως, ακόμα και σύμφωνα με την αναφορά του Μόρισον, οι αίτουντες άσυλο έπεσαν στα χέρια της αστυνομίας της Παπούα Νέα Γουινέα ακριβώς έξω από το φράχτη του στρατοπέδου συγκέντρωσης στα εδάφη της ναυτικής βάσης (της Αυστραλίας).

Άρα, ακόμα και με βάση την αναφορά του Μόρισον, οι ευθύνες για τους νεκρούς και τους τραυματίες βαραίνουν την αστυνομία της Παπούα Νέα Γουινέα που η Αυστραλιανή κυβέρνηση του είχε αναθέσει τη φύλαξη.

Αναφέρει ότι η αστυνομία πυροβόλησε μόνο μία φορά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πυροβόλησε προς το μέρος των κρατουμένων.

Ο Μόρισον απέστειλε τον αρχηγό της Επιχείρησης Κυρίαρχα Σύνορα, Υποδιοικητή Άγκνους Κάμπελ, για ενίσχυση της ασφάλειας, δηλαδή για να δώσει το ελεύθερο για νέες σφαγές στους φονιάδες του στρατοπέδου συγκέντρωσης.

Μόνο τη μέρα πριν τη σφαγή, μετά από βδομάδες διαμαρτυρίας, είχαν πει στους αιτούντες άσυλο ότι η διαδικασία παροχής ασύλου θα έπαιρνε πολλά χρόνια κι ακόμα κι αν γινόταν δεκτοί ως πρόσφυγες και επιθυμούσαν να εγκατασταθούν σε μια τρίτη χώρα ούτε η κυβέρνηση της Αυστραλίας ούτε της Παπούα Νέα Γουινέα δε θα τους βοηθούσαν. Υπήρξε μια μεγάλη διαμαρτυρία εκείνη τη νύχτα (της Κυριακής 16 Φεβρουαρίου) που καταστάλθηκε άγρια από πάνοπλες διμοιρίες της G4S με πολλούς τραυματίες και σπασμένα χέρια. Ένας κρατούμενος χρειάστηκε 70 ράμματα στο κεφάλι.

Αν και αυτοί που έδωσαν τα χτυπήματα, τις μαχαιριές και τις σφαίρες ήταν η αστυνομία και η G4S το αίμα που χύθηκε τις νύχτες της Κυριακής και της Δευτέρας χυθήκε και από το χέρι του Μόρισον.

Υπάρχει αίμα και στα χέρια των Εργατικών. Η κυβέρνηση των Εργατικών του Ραντ άνοιξε τα στρατόπεδα στη Νήσο Μάνους και ο νεκρός Κούρδος κρατούμενος ήταν από τους πρώτους αιτούντες άσυλο που στάλθηκαν εκεί απ’ την  κυβέρνηση τον Αύγουστο του 2013.

Και οι εργατικοί παραμένουν συνεργοί στο έγκλημα. Για τον ένα νεκρό και τους τόσους τραυματίες, το μόνο που ο σκιώδης υπουργός, Ρίτσαρντ Μαρλς, είχε να κάνει ήταν να επιπλήξει το Σκοτ Μόρισον που “έχασε τον έλεγχο του στρατοπέδου συγκέντρωσης  της Νήσου Μάνους που ήταν ‘έργο’ της κυβέρνησης Ραντ”, επιμένοντας ότι “Η λειτουργία του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Νήσου Μάνους είναι θεμελειώδης, όσον αφορά την πολιτική της Αυστραλίας σε θέματα αιτούντων άσυλο γιατί αποκρούει τις ‘μεταναστευτικές ροές’ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μέτρο”.

Τον περασμένο Δεκέμβρη, η Διεθνής Αμνηστεία περιέγραφε τις συνθήκες στη Νήσο Μάνους ως “βάναυσες, απάνθρωπες, εξευτελιστικές, που παραβιάζουν την απαγόρευση των βασανιστηρίων”. Αυτή η περιγραφή είναι τώρα δυο φορές αλήθεια.

Επί βδομάδες οι κρατούμενοι αιτούντες άσυλο συγκεντρώνονταν στις πύλες του στρατοπέδου συγκέντρωσης φωνάζοντας για “Eλευθερία”.

Η κυβέρνηση Άμποτ βρίσκεται πίσω από τις αστυνομικές δυνάμεις της Παπούα Νέα Γουινέα που επιχείρησαν να πνίξουν αυτή την εξέγερση στο αίμα. Είναι το είδος της ωμότητας που χαρακτηρίζει τα μεταλλεία της Νότιας Αφρικής, τους δρόμους της Καμπότζη ή της Αιγύπτου.

Η κυβέρνηση Άμποτ αντιμετωπίζει με την ίδια ωμότητα τους αιτούντες άσυλο σαν αυτή που αντιμετώπιζαν στις χώρες - όπως η Σρι Λάνκα, το Ιράν και το Αφγανιστάν – απ’ όπου διέφυγαν.

Ο αγώνας ενάντια στην κυβέρνηση Άμποτ και στην εγκληματική πολιτική της και το άμεσο κλείσιμο του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Νήσου Μάνους είναι πλέον επιτακτική ανάγκη.

Ίαν Ρίντουλ

Solidarity